5e week

Dinsdag 16 oktober was ik jarig, bedankt voor jullie felicitaties. Ik had al vroeg lieve berichtjes en een leuk filmpje ontvangen. Om 7 uur 's ochtends werd er aan mijn deur geklopt. Het was Janna die me kwam feliciteren en ze had een tas vol lekkers bij. Tijdens het ontbijt werd er voor mij gezongen. Zo voelde ik me toch wel jarig. Een lerares had gister een taart aan de bisschop gegeven om te laten weten dat er een baby op komst was. Tijdens het ontbijt had een father voor iedereen een klein stukje taart gesneden. Toch nog taart gegeten op mn verjaardag.

Sister Feliciana en Kimario waren 3 weken naar Nederland geweest om in het etz een kijkje te nemen. Ze begonnen vol enthousiasme te vertellen hoe hun ervaringen in Nederland waren. Ze benoemde dingen die ze in Nederland gezien had. Ze gaf als voorbeeld dat in Nederland wanneer een vrouw bevallen is dat het kindje binnen een uur huid op huid bij de moeder ligt. De vaders zijn ook meer betrokken ze wil gaan kijken of ze hier in het Same hospital ook wat veranderingen aan kan brengen. Ze vertelde ook dat alles goed gedocumenteerd werd. Er werd goed schoon gemaakt en ze vond dat de verpleegkundige veel empathie toonden. Ik denk dat ze een uur verteld hebben leuk om te zien.
Nu sister Feliciana weer op de Maternity (verlos/kraamafdeling) is wordt er flink gepoetst. Ze weet wel van aanpakken.
Verder hebben we de behandel tafel vanuit Nederland geïnstalleerd op de verloskamer, het bed werd meteen gebruikt. A geen stroom aan de kant van het kamer, de volgende dag zag ik dat de bedden omgewisseld waren. Nu kan het bed hoger en lager gezet worden. Erg fijn voor de zwangere dames en voor de ruggen van de vpk natuurlijk ook.

Een mw ging een keizersnee krijgen. Sister Feliciana wou meteen gaan proberen de baby op de moeder te leggen als het zou gaan.
Ik en de sister in het ok pak. Sister Feliciana had zelf een pak gemaakt, omdat er niet altijd schonen pakken waren. Sinds de ok pakken vanuit Nederland er zijn kunnen ze de komende 10 jaar wel voorruit denk ik. Nu was er alleen geen stromend water op de Ok, erg onhandig hopelijk is het snel verholpen.
De ruggenprik was mislukt. Er werd even flink gediscussieerd. De patiënt was helemaal over de toeren, ze wilde geen ander medicijnen. Sister Feliciana is rustig met de patiënt gaan praten en ze werd rustig. Uiteindelijk hebben ze ketamine gegeven. Er werd een jongetje geboren. De moeder was niet aanspreekbaar dus de baby laten zien of bij haar leggen ging niet. Toen de sister de baby onderzocht krijste de baby goed alleen hij had een extra vingertje. Die vinger hing maar aan een klein stukje vast de sister bond de 6e vinger af. Ze vertelde dat het heel vaak gebeurd en dat zij het dan af mag binden met hechtdraad. Ik ging mij alvast omkleden om het babytje naar de afdeling te brengen. Toen ik terug kwam werd er gezegd dat ik kon wachten, ze waren bijna klaar met de moeder . Het duurde een stuk langer, ik dacht wat is er aan de hand. Sister Feliciana kwam me even bij praten de moeder verloor veel bloed. Ze kregen het niet gestopt, uiteindelijk hebben ze heel de baarmoeder verwijderd (27jaar). Toen de vrouw terug naar de afdeling mocht was ze nog niet aanspreekbaar. De anesthesist zij dat god aan haar kant stond. Ze kreeg vocht en een zak bloed bij. De bloeddruk was met de hand niet te meten, de electrische gaf wel een waarde (120/70 pols van 120). Ze hadden mw atropine op ok gegeven. Mijn dienst zat er op, hopen dat het goed gaat.

'S avonds ben ik met Janna uit eten gegaan bij Nzoroko. Als voorgerecht een griekse salade bestond uit komkommer en wortel met olijfjes. Ik en Janna kijken elkaar tegelijk aan, o de pit zit er nog in hihi. Als hoofdgerecht had ik spaghetti met tomatensaus besteld en gevraagd of ze er wat champignons bij konden doen. Kreeg ik denk ik spaghetti opgewarmd in champignonsoep. De smaak was niet verkeerd maar naar een paar happen had ik het wel gehad met m'n hoofdgerecht.
Het was een mooie locatie om te eten en het was gezellig met Janna. Echt culinair eten gaat het niet worden.

Woensdag 17 oktober.
Sister Feliciana had iedereen op maternity aan het werk gezet. De grote schoonmaak werd gedaan, muren gepoetst. Alles werd van de kant gehaald. Daarna de artsen visite, in een boek op schrijven wie er op de afdeling zijn waarvoor of ze naar huis gaan of niet. Soms best lastig te verstaan of lezen die namen. Voor de nieuwe oude electrische bloeddrukmeter had ik het tussenstuk voor het stopcontact meegenomen. Bijna iedereen werd met de electrische bloeddrukmeter gemeten. Er is niet overal stroom, de accu van het apparaat lijkt niet meer te werken. Dus het apparaat overal gebruiken is niet mogelijk.
Met de moeder en het kindje van de keizersnee ging het vandaag gelukkig goed. In de middag liep ik arm in arm met de patiënt over de afdeling.
Vandaag was ee n masai moeder op zoek naar Marjorie. Begin dit jaar had jij haar geholpen met het te vroeg geboren kindje. Ze wil graag in contact met je komen. Ik heb daarom een foto voor je gemaakt. Leuk om te horen dat het zo goed met het kindje gaat.

Verder zag ik voor de 2e keer tijdens mijn verblijf een aannemer. Wat de plannen nu precies zijn geen idee. Maar de maternity, femaleward en OPD (poli) gaat gerenoveerd worden. Bij de vraag welke afdeling als eerst aan de beurt is zou dat de ene helft van maternity zijn. Ze starten voor volgendjaar, ik ben heel erg benieuwd.

Donderdag 18 Oktober.
Vanmorgen na het morning report was er een vergadering. Het ging om de percentages hoeveel nieuwe hiv patiënten er waren bij verschillende groepen. Er werd ook verteld van de hoeveel nieuwe hiv gevallen ook echt bij de behandelkliniek medicijnen ging halen. Niet alles was 100% maar daar willen ze wel naar toe. Ze vertelde ook dat het heel belangrijk is dat ze informatie blijven geven. Na de vergadering hebben we het even over Nederland gehad. Ze denken dat in Nederland veel opener zijn en daardoor het aantal Hiv patiënten veel lager is. Ik vroeg of verpleegkundige die hiv positief waren of ze daar zelf open over waren. Mij werd verteld dat sommige open zijn, geen idee wie.

Vandaag had ik de nieuwe klompen en een paar laarzen meegebracht. Ze werden eerlijk verdeeld over Maternity (verloskamer) en theater (ok).

Verder was het vandaag heel rustig op alle afdelingen. Sister Feliciana werd weggeroepen dus grote veranderingen op de afdeling moet een andere keer.

In de middag zou ik even met Mgimba wat gaan drinken. Onderweg kwamen we bekende uit het koor en ziekenhuis tegen. In Tanzania moet er veel gegeten worden dus met z'n alle aan de kitiki moto (lokaal gerecht varkensvlees eerst gekookt en dan gebakken met tomaat en vast nog wel meer). Soms een stukje bot of haren van het beest of een heel stuk vet dat hoort er bij, het begint bijna te wennen.
Weer lekker kliederen met mijn hand. Wanneer we naar de handen kijken wordt er hard gelachen, omdat heel mijn hand onderzit en die van hun lijke bijna schoon hihi. Wel gezellig gewoon met zijn alle van een groot bord eten.

Vrijdag 19 oktober
Vandaag was het een drukke dag. In de ochtend meegeholpen om een jongetje mee te wereld te brengen. Daarna een vrouw voorbereiden voor een keizersnee. Dat betekend een infuus inbrengen en een blaaskatheter. Verder leg je spullen voor ok klaar, er bleek geen hechtdraad meer te zijn. Speciaal hechtdraad ofzo, op de afdeling hadden we nog wel maar misschien niet de juiste maat? Het zou verkrijgbaar zijn ergens in het dorp. Ik had geen idee hoe ik het juiste moest regelen dus sister Feliciana ingeschakeld. De volgende vrouw lag alweer te bevallen. Een vrouw van 20 haar eerste kindje ze gaf geen kik, wauw. Er werd een gezond jongetje geboren.

Er was ineens hechtdraad dus we brachten de mevrouw die een keizersnee moest krijgen naar de OK. Sister Feliciana en ik kleden ons om in de operatie kleding. Er was nog steeds geen stromend water op Ok. Er werd aan gewerkt werd mij verteld. De emmers water waren ook leeg, dan maar je handen wassen met desinfectie. De ruggenprik was niet gelukt, de vrouw kreeg ketamine. Mij werd verteld dat ze geen middelen hebben om veilig narcose te kunnen geven. Er werd een jongetje geboren (het was echt boy's dag vandaag) de baby reageerde niet zo goed. Het duurde best wel even na het geven van de ketamine voordat de jonge geboren werd. Het jongetje reageerde niet goed, de sister vertelde dat het door de ketamime kwam. Flink wrijven, slijm uit het mondje halen. Hij had veel moeite met ademen en werd beademd. Het duurde erg lang uiteindelijk goede spierspanning en flink gekrijs, gelukkig. Het baby'tje had een snee in het hoofdje daar werd jodium op gedaan, verder zou het vanzelf dicht groeien. Ik ben mij omgaan kleden en het jongetje na de afdeling gebracht. Regelmatig even gekeken hoe hij het deed gelukkig goed.

Ik kwam de DMO (District Medical Officer) buiten tegen. Ik heb het verhaal van het vrouwke verteld die niet kan lopen. Hij vind het goed dat ik tussen de kapotte rolstoelen ga neuzen om te kijken of er iets geknutseld kan worden voor de vrouw.

De sister vertelde dat ze zo een vergadering had met meerdere vpk uit het ziekenhuis. Ze gingen samen brainstormen. De sister vertelde dat ze een plan wil schrijven hoe ze de ideeën die ze in Nederland op gedaan hebben, hier kunnen uitvoeren. Goed om te horen dat er actie komt en niet alleen bij een verhaal blijft.

De jonge die meegeholpen had om de schoenen voor het ziekenhuis te schilderen. Had mij een tijdje terug verteld dat het zijn droom was om zijn eigen bedrijf te beginnen. Hij had alleen geen idee hoe en vroeg of ik hem niet verder kon helpen. Toeval bestaat niet zou je bijna zeggen. Ik heb een tijdje terug Esin ontmoet een vrijwilliger vanuit Nederland. Zij vertelde mij dat ze binnenkort cursussen gaan geven. Basis dingen om een eigen bedrijfje te starten. Ik heb ze in contact gebracht en gelukkig was er nog 1 plekje en mocht hij mee doen. Vandaag was de celebration van de eerste cursus. Het was de bedoeling dat ze iemand meenamen die belangrijk voor ze was maar ook iemand waar ze ook heel hun leve al op terug konden vallen. Iedereen die mee had gedaan gaf een presentatie in het kiswahilli wat de goede eigenschappen zijn en hun droom.
Op het eind kregen ze een certificaat. Wat leuk gedaan was ze mochten ook een tulpenbol kiezen. De uitleg erbij ze de zorgvuldig met de tulpenbol om moeten gaan telkens water geven. Net als bij je bedrijf starten, het komt niet vanzelf je moet water blijven geven. Ik ben benieuwd of bet iemand lukt om de tulp uit te laten komen. Norbert (komt uit Tanzania, helpt aan meerdere projecten mee ook deze) hij vertelde dat hij al een paar keer een tulpenbol meegenomen had uit Nederland, maar het is hem nog nooit gelukt.
Na afloop werd de muziek aangezet. Wat lekkers een cakeje, stroopwafels en nootjes. Natuurlijk werden er veel foto's gemaakt. De volgende cursus is in December en de 3e cursus begin volgend jaar. Ze gaan iedere keer een stapje verder, hopelijk kan iedereen zijn droom uit laten komen.

Zaterdag 20 oktober
Deze week hadden we een gast een sister uit Duitsland. We hebben wat verhalen uitgewisseld. Voordat ze vertrok kwam ze naar mij toe. Ik kreeg een enveloppe en ze vroeg het goed te besteden. Ik heb haar verteld over de vrouw die niet kon lopen, zij vond het goed dat ik het geld voor dat project ga gebruiken.

Verder ben ik zaterdag bij Happy thuis geweest een verpleegkundige van Maternity. Het brugje om bij haar huis te komen is maar een eng ding, maar toch stevig. Ze liet me lokal place zien om te eten. Na een half uur ging het licht uit. Ze probeerde het te maken. Een lamp met minimaal licht die continu knippert. Dan maar het licht van je mobiel aan hihi.

Zondag weer even naar de kwasa kwasa markt geweest. Ik heb het spul gevonden om het gezonde drankje te maken. Na de sister zij gezond maar stiekem moet er nog best wel wat suiker in.
Janna kwam vandaag weer 'thuis' perfecte timing ik zat denk 5 min bij het mini supermarktje en zij kwam aan. Even een lekker ijsje eten.

Zo de week is weer snel gegaan. De taal gaat steeds beter. Ik weet steeds meer woorden alleen wanneer ik ze uit wil spreken snappen ze niet altijd wat ik bedoel hihi. Vooral de mwa is lastig om goed uit te spreken. Toch blijf ik me iedere dag verbazen over de nieuwe woorden om gewoon hoi te zeggen.
Bedankt tot volgende week.