Laatste week

Zo trouwe mutsenverslagen lezers het wordt afkicken voor jullie denk ik.
De laatste week wordt vooral nog even genieten van de laatste dingetje. Kijken of we de platen voor in het lab nog opmaat kunnen laten maken en op tafel bevestigd krijgen.

Maandag 10 December
Ik heb nog een hoop medische spullen. Tijd om die maar is uit te delen. Of toch niet. Ik zou samen met sister Feliciana naar de maternity gaan, kijken of de spijker al in de muur zit. Nog niet, nou we kunnen het beter zelf doen.
Ze was ook opzoek naar een ehbo doos. Deze week is er een groot event, de bisschoppen van Tanzania komen een paar dagen naar Same. Ze halen alles uit de kast, het terrein werd geverfd, goed opgeruimd en versierd met lint. Sister Feliciana had daarom een nooddoos nodig. Maar niemand wist waar die was.
Met alle spullen heb ik een mooie ehbo tas kunnen maken (infuusvloeistof, systemen, drukverband, steriel gaas, pleisters, schaar, pen en papier, desinfectie. De sister stopt er nog wat medicijnen in, primma toch.

In de middag zou ik met Janna en Julia naar mama kevina gaan (was ik helemaal in het begin van mijn reis geweest, toen had ik daar mee footibal gespeelt). We zouden stokbrood op stok maken met de kinderen. Het regende zo hard de badajej (taxi) kon niet bij de bestemming komen. Wat normaal een weggetje was, is nu een klein riviertje. Dan maar tevoet verder. Jana had haar goede schoenen aan. Tilt een gast haar even over het water heen hihi.
Met dit weer wordt er niet gevoetbald. Buiten het stokbrood maken wordt hem ook niet. Dan maar in het 'keukenhok'. Er was al een binnenvuur van hout gemaakt. Zo die rook dat doet pijn aan je ogen, dat went zegt Julia. Julia had bijna 40 stokken klaar gemaakt. Het deeg op het stokje rollen en de kinders mee laten helpen. Gelukkig mochten we ook in de ruimte daarnaast het vuur gebruiken. Daar zit een schoorsteen op dus veel prettiger. We hadden ook het plan om aardappels te poffen, daarvoor was er ketchup. Nu we alles binnen moesten doen duurde het een stuk langer. Daarom hebben we de aardappels niet meer gedaan. De kinders vonden stokbrood bakken leuk. Stokbrood met ketchup, smaakt best hihi.

Dinsdag 11 December
Vandaag samen met Margot heel het ziekenhuis langs. We hebben gekeken wat er kapot is of wat er mist. Leuk om samen met Margot zo eens door het ziekenhuis te lopen.
Waar we vooral tegen aan lopen zijn materiele dingen. Bijvoorbeeld de palen van de waslijn die omgevallen zijn. Daken die lek zijn, wc's, douches kranen die niet werken. Hopelijk kunnen we met weinig middelen en niet al te veel geld wat dingetjes oplossen. We hebben alles opgeschreven.

In de avond was ik uitgenodigd om bij Nuru te gaan eten samen met Dickla. Alle fathers en Janna waren op pad met alle bisschoppen die deze dagen op bezoek waren.
Leuk om de nieuwe verblijfplaats van Nuru te zien. Het is een stuk groter maar ook een stuk verder van het dorp.
Ik had voor het zoontje van Nuru ook wat spullen meegenomen. Ook een puzzel voor in de toekomst. Bizar dat de meesten volwassen mensen eigenlijk nog nooit gepuzzeld hadden. Dus even uitleggen wat de beste tactiek was en dan de timer aan hihi. Ook het spel regenwormengespeeld. Dickla had het spel zo door en vindt het zo leuk dat ik het spel bij hem achter laat. Ik kreeg nog een Ketenge van Nuru met de kleuren van Tanzania, superlief.

Woensdag 12 December
Op de Diosce verbleef ook een architect die een ziekenhuis in Mwai in regio Mawanga gaat bouwen. Ik heb hem deze ochtend het ziekenhuis laten zien en wat vpk tips gegeven hihi. Hij was er blij mee.
O iedereen wil me zien, help hoe en wat ga ik doen. Nou uiteindelijk overdag de laatste dingetjes geregeld. Bij Sara en Febronia op bezoek en heeel veel ananas eten. Ja nu kan het nog hihi. Janna was haar boyfriend ophalen. Jammer dat zij er niet bij kon zijn de laatste avond.

Het is toch gelukt. De formaike is op maat gemaakt. Maandag hadden de jonges de platen al op maat gezaagd. Alleen voor te bevestigen konden ze niet de juiste spullen halen in Same. Dat waren ze in Moshi gaan halen. Fijn om te zien dat het vanavond gelukt is. De randen zien er nu nog niet netjes uit, Margot gaat nog wat halen voor de randen af te werken.

'S avonds ben ik uit eten gegaan bij stop over met Sara, Violet, Esin, Yvonne, Febronia, Alfred en Dickla. Toch blijf ik me verbazen iedere keer. Dan is de serveerster er, neemt ze wat op en is ze een hele tijd weg hihi. Naja gewoon geduldig wachten en je niet druk maken. De bestelling was goed doorgekomen. Alleen de porties waren nu heel klein, nog maar wat frietjes bij besteld. Even vragen of ze een foto van ons kon maken alleen maar bewogen foto's hihi. Rond een uur of 22 viel de stroom uit hihi, naja dan allemaal naar huis. Ik had nog wel ff zin om door te borrelen.

Donderdag 13 December.
Vannacht niet veel geslapen. Maar optijd opgestaan om mijn koffers in te pakken. Ik heb zoveel weggegeven. Maar ook heel veel gekocht en gekregen. Het past wel maar is het niet te zwaar. Father Deo heb je ergens een weegschaal hier. Ja, tilt ie de koffer op 17,3 kilo. Nou het was 18 kilo gokt ie best goed.
Tijdens het ontbijt was de bisschop er niet. Wel jammer dat ik niet iedereen gedag heb kunnen zeggen.

Na het ontbijt verder nog even pakken. Oke tas vol met loly's en naar het ziekenhuis. Natuurlijk ook langs de DMO. Janie waarom was jij niet bij het ochtendraport iedereen was daar voor jou. Ja ik had gister de matron Shoo wel gesproken over morgen. Maar het was vaker dat ze zij tot morgen en dat ik haar niet zag hihi. Maar geen probleem.
Even wachten tot de DMO tijd had. Eenmaal binnen begon hij met het bedanken van de spullen uit de container en wat ik in de 3 maanden voor het ziekenhuis had gedaan. Ze waren blij met mij, dat wist ik al wel maar leuk om te horen natuurlijk. Fijn dat dit gesprek lekker luchtig was en met grapjes. Hij vroeg ook hoe het nu zat met mijn verloving hier hihi. We sloten af dat ze super blij zijn met de samenwerking en hopen dat we nog een lange tijd zo door kunnen gaan. Ze hadden me ook Ketenge gegeven. Dan kun je daar in Nederland een mooie jurk en een pak voor je vriend van laten maken hihi.

Ik heb zoveel mogelijk mensen gedag kunnen zeggen. Even Tanzaniaans handschudden en knuffelen. Voordat ik het wist was het alweer tijd. Terug naar jimboni om te gaan lunchen met Janna en haar vriend. Dat we thuis zouden lunchen was niet helemaal goed doorgekomen. Dus Janna alvast naar stop over en lunch bestellen. Ik snel douchen en mn tassen op slot doen. Het zal toch niet is de driver een uur te vroeg hihi. Hij vond het prima om even een drankje te doen en te wachten, gelukkig.

Ik kreeg nog een gratis douche voor vertrek. Mijn koffers naar buiten sjouwen in de harde regen. Daarna op naar de Kilimanjaro airport. Wel even wennen ze draaien kerstmuziek. Verder hele vriendelijke mensen aan het werk.
In de wc me maar even omkleden van zomers naar winterstand.

De vlucht gaat op de terugweg eerst naar Dar Es Salaam. Daar een uurtje wachten. Het vliegtuig werd schoongemaakt. Nieuwe passagiers er in. Het vliegtuig was niet helemaal vol meer. Kreeg ik een stoel met meer ruimte aangeboden, prima.

Dan is het zo ver veilig geland in Schiphol. Door het raam zag ik al mijn ouders en Kenneth staan. Heel leuk maar het voelt nog wat onwerkelijk. Lekker weer live knuffels yeah. De 3 maanden zijn nu ineens echt voorbij.

Van te voren vond ik het heel lastig te zeggen waar ik het gesponserde geld van jullie aan zou gaan besteden. Maar gedurende de reis ging het eigenlijk vanzelf. Verder met de andere medische spullen ben ik best een eind gekomen denk ik zo. Super bedankt voor jullie steun en giften.
Even een lijstje wat er ook alweer gebeurd is met het geld en de spullen.
- De rolstoel voor de vrouw in Njiro.
- 2 klokken voor de maternity ward
- Nieuwe makingtosh voor maternityward en Ok.
- Gordijnen voor in de bevalingsruimte
- Nieuwe lakens.
- De rubberen afsluitring voor de sterilisator (asante sana PMT).
- Nieuwe toplaag voor op de tafels in het labaratorium (formaika)
- Verder hebben jullie heel veel blije gezichten getoverd bij de kindjes met het speelgoed en de sieraden.

Wat nog volgt.
- Nieuwe accu voor in de bloeddrukmeter. Komt begint volgendjaar vanuit Amerika.
- Oplaadbare batterijen voor in het dopler (gebruiken ze soms om de hartfrequentie van de ongeboren baby te luisteren) apparaat. Ingrid is de volgende die vanuit ETZ naar Tanzania gaat. Zij zal de accu en verschillende batterijen meenemen en afgeven aan Sister Feliciana. De Sister is heel verantwoordelijk. Gewonen batterijen liever niet er is geen afvalverwerking dus ik neem de lege maar mee naar huis. Alles wordt hier gewoon opgestookt, kan niet echt goed voor je zijn.

Voordat ik ging kon ik niet goed voorstellen hoe het hier zou zijn. Ik had alle verslagen van mijn voorgangers gelezen maar het blijft vaag. Ik hoop dat jullie door mijn verhalen toch een beetje een beeld hebben gekregen van Tanzania.
In het begin dacht ik dat ik vaak zou gaan verdwalen op bisdom en Same. De gekleurde mensen leken in het begin allemaal op elkaar voor mij. Het went sneller dan je verwacht. Verder superlieve mensen leren kennen.
Ook op straat iedereen gedag zeggen dat ga ik nog missen in Nederland. Hier is iedereen heel sociaal. In Nederland zijn zoveel mensen te gehaast en vergeten soms dat kleine beetje aandacht voor de medemens.
Wat ik verder zal gaan missen is het super lekkere fruit. Rijst eet ik voor het komende jaar ff niet meer denk ik. De tanzaniaanse muziek je moet er even aan wennen. Maar wanneer je het gaat waarderen kun je niet meer stil zitten als het op staat.

Ik ben dankbaar dat ik deze reis heb mogen maken. Als vpk in Nederland wordt er steeds meer van je verwacht. Zonde dat we daardoor minder tijd aan het bed bij de patiënt hebben. Daarin tegen hebben we wel altijd de meesten materialen en medicijnen. Verder kunnen wij gelukkig niet zomaar ontslagen worden wanneer een patiënt een klacht tegen je indient.

Bedankt trouwe lezers. Ik zie jullie snel weer. Groetjes