Aankomst

Hallo iedereen. Wat vorig jaar nog verweg leek ging echt heel snel voorbij. Ik heb maar 3 dagen gedaan om mijn tassen goed in te pakken. Ik was zo enthouciast, o de tas kan dicht, ej ik kan er nog meer spullen bij proppen. Naja leuk idee maar mijn koffer werd te zwaar, toch maar weer wat uiladen.
Wat lastig was kiezen welke medische materialen ik allemaal mee zou nemen. Iedereen bedankt voor het meedenken en het verzamelen van de spullen.

Op het vliegveld begon het toch ineens wel heel echt te voelen. Ik mocht eindelijk de reis gaan maken waar ik stiekem al lang van droomde. Het moment was toch echt aangebroken. Het was heel fijn dat mijn ouders en kenneth me wegbrachten.Nog even knuffelen en een traantje laten en hop die douane door.

In de lucht had ik prachtig uitzicht. Zoveel verschillende landschappen gezien. Mooie bergen, wateren, de woestijn. In egypte waren circels te zien, ik vraag me nu nog af wat dat waren. Weet iemand dat? Rond 19uur was de zon onder, hier en daar wat lichtjes te zien.
Rond 20 uur (19uur in nederland) landen we op de kilimanjaro airport. Een vest had ik inderdaad niet meer nodig.
Met zijn alle in de rij voor het visum dat duurde wel even maar verliep goed.
Daarna moest ik 1 tas open maken. Ik dacht o oh het zal toch niet dat ik de tas met medische spullen en wat gifts achter moet laten of een dikke rekening krijg. Na een tijdje in gesprek te zijn met de beste man die ik niet altijd goed begreep. Wat ik eruit begreep had ik iets van papieren nodig met wat er allemaal in zat en waar het precies naar toe zou gaan. Hij had een goede dag dus ik mocht gelukkig verder. Bij de uitgang zag ik Marga staan met een welkomstcomité super fijn. Father Deo vertelde dat we onderweg wat gingen eten, ze hadden als laatst een ontbijt op. Op de luchthaven is geen wifi en ik kreeg geen verbinding om te belle of smse. Gelukkig kon ik even een apje via de whats app van janna sturen. Toch ook wel fijn voor het thuisfront dat ze weten dat ik een goede reis had gehad.

Aan de kant van de weg zijn we bij een restaurantje (het leek eerst dicht) gaan eten. Father Deo kwam ons roepen dat ze wat eten voor ons hadden. Toen we aan tafel zaten begon de mevrouw in de keuken de aardappels voor de friet te schillen. Nou verser kan niet, maar dat gaat nog wel even duuren. Wat we wilde drinken geen probleem, wat ze niet hadden werd verder op in de straat even gehaald. Toen het eten klaar was kwam er een jongen aan met een bak en grotetheepot eerst de handen wassen voor het eten, even bidden en smakelijk.

De auto waar ik in zat was echt een goede wagen, zat lekker. De wegen zagen er ook netjes uit. Wanneer het bordje van 50 erstond ging de chauffeur ook echt zachter rijden, dat was ook wel nodig flinke drempels die ze hier hebben.
Rond 1 uur waren we geloof ik thuis.

In het donker lastig te zien waar ik allemaal terecht kom. Ik slaap in een gebouw waar 4 kamers zijn. Het is een mooie kamer. Gewoon luxer dan thuis een eigen douche en wc.

Janna is een meisje waar ik nu sinds een paar weken app contact mee heb. Zij is hier nu een paar weken en werkt op de school. Deze week hebben ze schoolvakantie. Dat betekend dat Janna vrij is en ging me de eerste dagen rondleiden. De mensen hier op de diocese (terein van de bisdom) zijn super aardig. Iedereen lacht en verwelkomt je.

Dinsdag ging ik met janna op pad. Sister Marietta zou haar mee het dorpje innemen om een jurk te laten maken. Primma harstikkelijk leuk is kijken hoe het dorpje eruit ziet. We zijn even langs een winkeltje geweest om mijn simkaartje te laten knippen. De plannen waren gewijzigd sister marietta nam ons mee naar het mama kevina hope center. Een plaats waar kinderen met een lichamelijke of verstandelijke beperking naar toe kunnen. Er waren fysio thrapeuten, social workers.
De kinderen gingen voor ons zingen en dansen. Uiteindelijk nog met de kids gevoetbalt tot het donker werd. Wow de tijd is gevlogen.

Veel indrukken deze 2 dagen. Het is heel indruk wekkend. Ik verbaas me over dingen waarvan ik dacht, waarom heb ik er eigenlijk nooit over nagedacht bijv. Dat de maan hier op zijn kop zichtbaar is. Morgen ga ik waarschijnlijk kennes maken op het ziekenhuis en daarna door naar een waterproject. Ik ben benieuwd. Tot de volgende keer