De eerste week

Woensdag 19/9 ben ik voor het eerst in het ziekenhuis gaan kijken. Ik was verbaasd over de grote en het hoogteverschil van het ziekenhuis. Dat zie ik de patiënten en
hier in nederland echt niet doen ff berg op lopen. Van Mgimba (verpleegkundige) nog geen bericht terug gehad. Toch maar even vragen of mgimba of een ander me kan rondleiden. Ga maar op de femal ward kijken daar moet ze zijn. Een beetje ongemakkelijk sta ik voor de afdeling. Er was geen afscherming, wat ik zag waren bedden links en rechts met familie erbij. Een beetje ongemakkelijk om zo een afdeling op te lopen. Geen Mgima te bekennen. De een zij dat ze er morgen zou zijn. Iemand anders zij dat ze vakantie had. Uiteindelijk aan de praat geraakt met een leerling hij droeg een witte dokters jas, wat hij nu precies studeerde was me niet helemaal duidelijk maar op de vraag of hij voor arts leerde was het een duidelijke nee. Hij bracht me na een kamertje. Wacht hier maar even op de gang dan kun je zo na binnen. 1 voor 1 kwamen er mensen uit de kamer. Toen de deur open bleef ben ik na binnen gegaan om te vragen of iemand me rond kon leiden. Vandaag niet, ik moest Mgimba even gaan bellen om wat af te spreken. Thuis aangekomen kreeg ik een berichtje van Mgima. Vandaag en morgen was ze er niet. Vrijdag was ze in de kathedraal voor een dienst, ze moest zingen en zou het heel leuk vinden wanneer ik langs zou komen (de dienst zou ongeveer 2 uurtjes duren). Ze vertelde dat ze eigenlijk vakantie heeft, maar maandag wil ze speciaal voor mij naar het ziekenhuis komen om een rondleiding te geven en mij aan iemand te koppelen. Dat is super fijn. Daarom kon ik eigenlijk ook niet weigeren om naar de kerk te gaan.

We zijn nog naar een waterproject geweest. Een grote groep 2 fathers, een sister, Marga, Corry, Janna en ik. Allemaal in 1 jeep. Ik met Janna achter in. Maar goed dat we een jeep hadden, flink wat hobbels en gaten in de weg. Ineens stopte we, zijn we er?
Ik had water verwacht hihi. Nu was alleen de pomp zichtbaar en een huisje waar straks een watertank op komt te staan. Later zijn we nog hoger de berg op gereden, daar lagen de leidingen die nog in gegraven moeten worden voordat de waterpomp aan kan. De weg hier naar toe was prachtig, foto's os maken in die jeep lukte niet echt.

Donderdag avond na het eten werden we uitgenodigd om bij the faters en bisschop nog wat te drinken. De gifts (stroopwafels) moesten ook genuttigd worden. Moest ik ineens een woordje doen. Pfoe, wat ga ik zeggen. Ik heb iedereen bedankt en gezegd dat ik hoop dat we elkaar kunnen helpen de komende 3 maanden. Asante.


De fathers en bisschop hoopte al heel de week dat ik na de ochtenddienst kwam. Donderdag was ik te laat. Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen. Janna en ik om 6.30 bij het kerkje waar ze normaal zouden bidden. Geen father te bekennen. Hoe kan dat nu. Gisteren avond zij de bisschop nog dat ze iedere ochtend bij elkaar kwamen. Bij de wachters bij de poort na gaan vragen, zijn de paters al weg? Nee dat was niet. Onderweg kwamen we een sister tegen, zij vertelde dat de mis om 10uur was in de kathedraal in Same. Aha dus we hadden uit kunnen slapen hihi. Nou dan maar wachten op het ontbijt.

Tijdens het ontbijt kwam het ten spraken dat ik geen koude handen of voeten meer heb gehad. The father zij o je begint al afrikaans te worden. Nog even en je krijgt net zo'n goede huid dan mij. Ik probeerde hem uit te leggen dat ik wel iets bruiner wordt soms ook rood maar niet zo'n goede huid ga krijgen net als hem mooie logica. Het was een uitgebreid ontbijt, met pannenkoeken hmm. The fathers vertelde dat we goed moesten eten, achteraf begreep ik waarom.

Vandaag in de kathedraal. Janna en ik mochten met een father meerijden. Het was een hele heppening. Kindjes mooi aangekleed. De 2 bijna sisters hadden een bruid jurk aan (daar leek het op). De 2 vrouwen waar de mis voor was spraken hun eeuwige geloften uit. Hun haarband gingen af en ze kregen het witte sisterpak. Er werden cadeautjes voor de 2 gebracht, er liep ook een non langs met een kip onder haar arm. Mgimba zong regelmatig lietjes met het koor.
Dan denk je na 2 uur de mis is bijna afgelopen. Nee we gaan nog even door. Tijdens de dienst liepen er verschillende mensen in en uit geen probleem volgens mij. Ze maakte allemaal een kruisje bij het in en uit gaan met heilig water. De kinderen die er bij waren waren zo stil, dat zie ik in nederland niet zo snel gebeuren. Naast mij een moeder met een pasgeboren babytje, even borstvoeding tussen door geven geen probleem. Na 4,5 uur dienst was het afgelopen. Tijdens de dienst stiekem lachen wanneer ik een father of sister zag slapen, nooit voor lang want je moet best wel vaak staan en zitten. De bisschop en priesters hebben bijna iedereen in de kerk benoemd en bedankt. Mijn naam werd ook even omgeroepen, ik moest gaan staan en even zwaaien (ik hoop dat dat niet iedere keer zo is). In een zaal naast de kerk ging het feest door er werd gezongen en gedanst er was eten en drinken voor iedereen.

22/9 Zaterdag voor het eerst optijd in de ochtendkerk (7.00uur). Zijn er maar een paar fathers, ik heb mijn wil laten zien. De diensten zijn door het vele zingen en instrumenten wel wat swingender dan in Nederland. Na het ontbijt richting het centrum van Same gewandeld ( ongeveer 20 - 25 min) samen met Janne om de bus naar Moshi te pakken. Ik had al veel over de bussen gehoord. Op het busstation staat Moshi duidelijk aangegeven dat is fijn, we moesten de bus met kimbwe erop hebben. Ondertussen wordt je door jongens aangesproken wapi (waar wil je heen) ze tillen je nog net niet de bus in. Alle plaatsen in de bus was bezet dacht ik. Ik kon achter in de bus er nog wel tussen. Ineens werd er een stoel uitgeklapt in het gangpad daar kon Janna zitten. O daar past nog wel iemand tussen. Zo ging het maar door, ik denk dat er ongeveer 35 mensen in een bus met 20 zitplaatsen gingen. Er wordt ook van alles door het raam verkocht. Een passagier kocht wat drinken, de bus begon te rijden. Toch werd de deal al rennend afgehandeld.
Onderweg gezellige muziek op, mooi uitzicht 2,5 uur later aangekomen in Moshi.
Even wennen een drukkere stad. Hier voel ik me echt toerist en blank. Veel mensen die je mee willen nemen na een winkeltje, nee laat me maar gewoon zelf even zoeken. Bij een restaurantje lekker pizza gegeten. Nog even geshopt. Rond 15uur de bus terug gepakt, om zeker te zijn dat we voor het donker terug zijn.
Op de terugweg konden er nog wel wat meer mensen de bus in, nog een kip en verschillende paketten. Onderweg stopte de bus ook nog om nog meer mensen nee te nemen, waar laat je die andere passagiers dan? Nou tassen bij mij op schoot een kind bij Janna, hangende mensen over je heen past primma. Onderweg moesten er ook mensen uit, ze klimmen gewoon door het raam na buiten. Een paar stops later komt ineens de passagier die uit het raam was geklommen op een boda boda (motortaxi) ons tegen houden, zijn tas lag nog in de bus hihi.

Aangekomen in Same busstation was het bijna 17.45. We waren wel gaar van de leuke reis. Nu ook maar is proberen of het lukt om een boda boda (motor taxi) te regelen. Van Noortje hadden we 2 betrouwbare bare nummers gekregen, ze spreken alleen niet echt Engels. Dus met een briefje in het kiswahilli de taxi bestellen, het duurde even voordat ze ons begrepen maar we zijn veilig thuisgekomen. Zo wat een ervaring geweldig om mee te maken.

Zondag naar de lokale kwasa kwasa markt. Heel veel mensen die spullen kwamen verkopen op een soort van marktkraampjes maar ook op de grond, hier en daar een kapot zijl erboven om toch wat schaduw te hebben. Er leek toch wel iets van een indeling te zijn. Achteraan het fruit. Links wat dieren. Rechts kleding en aan de voorkant tassen, slippers, mobieltjes. Fijn om op de markt te lopen zonder dat je spullen opgedrongen worden. Voordat we gingen aan de girls gevraagd of ze nog iets nodig hadden, nee nee. Uiteindelijk neen maar een tikitimaji mee (watermeloen). Op de markt hebben we een mooi maatje meloen gevonden en meegebracht.

Afgelopen maandag voor het eerst de rondleiding in het ziekenhuis gehad. Iedereen begroet. Op de maternityward een afdeling met wachtende vrouwen, wanneer een vrouw bevallen is gaan ze naar de andere afdeling. Op deze afdeling stond een grote sterilisator, werd nu gebruikt als opslag. Op deze afdeling zag ik wel wat projecten om de komende maanden misschien aan te gaan pakken. Rond 13.30 zat de rondleiding erop. Mgimba vroeg me mee uit eten een lokal place. Gezellig samen het dorpje in, kijken of ik mijn mobiel werkend krijg. Ze vroeg of ik wijn lust, jahoor. Zij meteen bellen naar de tent waar we gingen eten. Ze hadden daar geen wijn, die moesten we even kopen en meebrengen. Mgimba had de ugali voor ons klaar laten maken, tradiotioneel recept. Ugali is een soort meelbal. Je pakt een stukje met je rechter hand, maakt een bolletje drukt er een gat in en dan pak je er groente of vlees bij. Lekker zooien met eten, smaakte goed. Het is nog best lastig om een goed bolletje te maken, zonder dat het uitelkaar valt. Mooie omgeving, muziekje op de achtergrond, wijntje erbij primma vertoeven

Dinsdag 25/9 de eerste werkdag.
Vanaf half 8 moest ik me melden bij de morningreport. Ik was er rond 7.40 nog niemand te bekkennen behalve de nachtdienst. Rond 8 kwamen de andere verpleegkundige. De hoofdverpleegkundige de matron is in het blauw gekleed. De nachtdienst vertelde volgens mij wat de beddenstand was en bijzonderheden. Alles was in kiswahilli, lastig te volgen. Ik heb in mijn beste kiswahilli me voorgesteld aan iedereen. De matron bracht mij na de churgicalward. Yvonne staat normaal alleen op deze afdeling ze was blij dat ik er was. De linkerafdeling is de mannenkant dan zit er een ruimte tussen voor de verpleegkundige + voorraad de afdeling rechts is de vrouwenafdeling.
Als eerst moest de afdeling grondig gedweild worden. Ik heb heel vaak in glas gestaan, het verbaasde me dat er zoveel glas op de grond lag. Yvonne vertelde dat het eigenlijk wel de bedoeling is dat de ampullen in de vpk ruimte open gemaakt worden. Nadat alles gesopt en gedweild was, opzoek naar schonen lakens. Op de lakens staat geschreven waar ze thuis horen. In de kast lagen nog geen drogen, later nog eens terug komen. Ik vroeg me af waarom alle patiënten ten er lagen. Eerst nieuwe voorraad halen. In een schrift schrijf je wat je nodig hebt. Dan ga je op zoek naar alle spullen. Er waren geen nieuwe spuiten meer, best lastig. Toen we terug kwamen vertelde Yvonne waar iedere patiënt ent voor was. Soms is het niet helemaal duidelijk if er nu een patiënt if familie in bed ligt. Een jongen moest vandaag nog ok krijgen voor het verwijderen van de blindedarm. Een andere vrouw werd nuchter gehouden i.v.m. ok verwijderen baarmoeder. De arts kwam nog even langs bij deze mevrouw. Voor lichamelijk onderzoek werden de schermen om het bed gezet. De dokter die mevrouw ging opereren zag haar voor het eerst. Hij was niet helemaal zeker van de diagnose van zijn collega. De dokter wil graag een echo voordat hij gaat opereren. Degene die normaal de echo's doet heb ik vandaag niet meet gezien, misschien morgen dan.

Ineens moesten er verschillende dingen tegelijk gebeuren. Er zat een jongen in de kamer, hij had brand wonden opgelopen, de patiënt ent had een lage bloeddruk en moest infuus gaan krijgen.
De jongen voor het verwijderen van de blinde darm moest na ok. Dat was voor Yvonne prioriteit. Oke eerst een brandcard zoeken. Nergens te vinden, wordt er een anderen mw richting de kleine ok gebracht. Dat is mooi even meehelpen en we hebben een brancard, berg af de ok in. Niet met mijn vieze schoenen over de lijn (daar houden ze zich wel goed aan ). I.v.m. gebrek aan schonen lakens de lakens van het bed van de jongen op de brancard, zo hij is klaar voor Ok. De patiënt ent gaat naakt naar Ok. De brandcard kon niet lager, de vader van de jongen tilde hem erin. Nu bergopwaards richting de Ok. Wat hebben wij het dan toch lux met de bedden en de liften.
Nu de taak om schonen lakens te zoeken, die nieuwe opnamen moet echt een bedje krijgen. De lakens lagen klaar, er werd afgetekend hoeveel lakens we pakten. Het bed schoonmaken / desinfecteren was niet nodig onder het matras een verassing. Het matras werd buiten gezet te drogen. Een ander bed werd opgedekt.
De jongenman kreeg een infuus werd volledig afgeplakt met bruine tape.
Een vriend van de jongeman kwam terug van de apotheek met infuusvloeistof. Het infuus liep niet goed, er waren geen nieuwe spuiten om even het infuus door te spuiten. Tja dan maar even met de pen de slang oprollen, ja het infuus loopt weer mooi. Er zat nog lucht in de slang. Yvonne wist niet hoe ze lucht uit de slang kon halen zonder het infuus te ontkoppelen, dat heb ik haar laten zien. Ze was blij met de tip.
Er zat nog een opnamen in de verpleegkamer. Een jong meisje met koorts, stijve nek. Bij de vraag of ze wel hier op de afdeling hoort, zij Yvonne nee dit is niet ons specialisme . We brengen haar na de kinderafdeling. Zonder te overleggen. Tevoet bergopwaarts na de kinderafdeling. Daar werd het dossier afgegeven een kleine overdracht gegeven en we zijn weer gegaan. Er is altijd plek op iedere afdeling. Er kunnen als het moet 3 patiënten in 1 bed liggen.


Sorry voor misschien iets teveel verhaal en mn spelfouten (op mijn mobiel zit geen spellingschecker). Ik heb het goed naar mij zin hier. Leuk om jullie reacties te lezen. Tot de volgende keer.